Bijna een week oud!

Toen papa & mama vanmorgen bij mij kwamen, zagen ze dat ik er lekker chill bij lag. Het nestje waar ik in lig is bijna te klein voor mij, dus ik had lekker mijn benen buitenboord gegooid. We zijn de dag begonnen met een wasbeurt. Ik had een flinke luier vol met p**p, dus daar hadden papa & mama een hele kluif aan! Wat leuk is om te vertellen is dat de ontlasting hoofdzakelijk bestond uit meconium, maar dat er zelfs al een klein beetje kleurverschil begint op te spelen. Dat betekend dat de gewone ontlasting opgang komt. Toen papa mij rustig hield tijdens het verschonen ontdekte hij dat ik koude voetjes had. ‘’Daar weet ik wel iets op, riep de verpleegster’’ 
en nu heb ik een paar heerlijke warme gebreide sokjes aan. Toe ik schoon was ben ik even lekker verwend, want ik mocht vandaag weer bij mama op de borst. 
Papa & mama doen dat om en om, dat is wel zo eerlijk ?.

Dag 6 van mijn avontuur

30-4-2018
Vandaag gaat het goed met mij! Ik zal het niet te luidt roepen, want het gevaar ligt altijd op de loer. Omdat ik nog zo klein en jong ben, ben ik extra vatbaar voor infecties. Daarom mogen ook niet ‘’al’’ te veel mensen aan mij komen. Om zo goed door te blijven gaan doe ik goed mijn best om de melk van mama om te zetten in brandstof! Dit lukt heel aardig, want vanaf vandaag krijg ik zelf ietsje meer te eten. ‘’12 x 7ml per dag’’. Omdat ik zo goed eet heb ik ook iets meer energie om zelfstandig te ademen. Daardoor hebben de artsen en verpleegsters besloten dat de ondersteuning in de vorm van druk op mijn longetjes iets omlaag kan. 

Hier kozen ze voor omdat ik al sinds gisteravond bijna geen dips meer heb gehad.

Dag 3 & 4 van mijn avontuur

Vandaag is het feest, want de koning is jarig. Sterker nog, hij komt vandaag in Groningen om het te vieren. Hij komt niet in het ziekenhuis langs, maar dat is maar goed ook! Daar heb ik immers helemaal geen tijd voor. Vandaag is het namelijk ook feest voor papa, mama en mezelf. We gaan namelijk voor het eerst met elkaar knuffelen. Met de blote huid op de borst van papa of mama. Op IC neonatologie noemen ze dat buidelen, het beste medicijn dat er is als je het mij vraagt. Voor dit mooie moment kreeg ik zelfs een Koninklijke onderscheiding!
Vanaf nu mogen jullie me dappere Tigo noemen.

Dag 5 van mijn avontuur

29-4-2018
Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een helder moment. Zou dat komen door de extra zuurstof die ze me gegeven hebben afgelopen nacht?! Ik had namelijk iets te veel dips en om uitputting te voorkomen hebben ze de modus voor ademhalingsondersteuning, ‘’zo dat is een mond vol’’, aangepast. Naast de druk op mijn longetjes, krijg ik nu ook 30x per minuut een zuchtje lucht in geblazen. Hierdoor hoef ik zelf iets minder mijn best hoef te doen. Het namelijk zo, ik ben af en toe gewoon te druk met andere dingen bezig waardoor ik vergeet om adem te halen. Dat is helemaal niet gek voor een kindje van 5 dagen oud in combinatie met de geboorte in deze termijn (28 weken). Het ademhalingscentrum is gewoon nog niet rijp genoeg om het volledig zelfstandig te kunnen doen. En omdat ik zo onverwachts om het hoekje kwam kijken was ik hier ook nog niet op voorbereid, ‘’dat hoefde ik immers bij mama in de buik helemaal nog niet te doen’’.

Dag 1 & 2 van mijn avontuur

Daar lig je dan! Net op de wereld, weg van mama en direct allemaal toeters en bellen aan je lichaam. Gelukkig stond mijn papa naast me en hielp de artsen en verpleegsters om mij op mijn gemak te stellen. Hij knipte symbolisch nog een stukje van mijn navelstreng af en ik zag dat hij dat fantastisch vond! Mijn ademhaling kwam vrij snel op gang en daarmee zorgde ik ervoor dat ik niet zo’n vervelende dikke buis in mijn neus hoefde. Toen ook de infuusjes en andere hulpmiddelen waren aangesloten mocht ik eindelijk weer even terug naar mama. Welles waar in de couveuse, maar daar moest ik maar even aan wennen. Dat wordt tenslotte mijn huisje voor de komende weken.

Meer artikelen...