Bijna een week oud!

Toen papa & mama vanmorgen bij mij kwamen, zagen ze dat ik er lekker chill bij lag. Het nestje waar ik in lig is bijna te klein voor mij, dus ik had lekker mijn benen buitenboord gegooid. We zijn de dag begonnen met een wasbeurt. Ik had een flinke luier vol met p**p, dus daar hadden papa & mama een hele kluif aan! Wat leuk is om te vertellen is dat de ontlasting hoofdzakelijk bestond uit meconium, maar dat er zelfs al een klein beetje kleurverschil begint op te spelen. Dat betekend dat de gewone ontlasting opgang komt. Toen papa mij rustig hield tijdens het verschonen ontdekte hij dat ik koude voetjes had. ‘’Daar weet ik wel iets op, riep de verpleegster’’ 
en nu heb ik een paar heerlijke warme gebreide sokjes aan. Toe ik schoon was ben ik even lekker verwend, want ik mocht vandaag weer bij mama op de borst. 
Papa & mama doen dat om en om, dat is wel zo eerlijk ?.

 

Vanmiddag kreeg ik hoog bezoek. Jullie weten dat ik al kennis heb gemaakt met mijn opa’s & oma’s. vandaag kwam daar een generatie bij. De opa & oma’s van mijn mama kwamen mij bewonderen. Hun eerste ‘’achterkleinkind’’ waar ze na horen zeggen niet op konden wachten! Nou dat hebben ze geweten, want ik was lekker 12 weken te vroeg….

   

Bijna een week oud!
Vannacht is het zover.... om 04:35 uur ben ik officieel een week oud! Papa en Mama hadden vandaag een gesprek met de arts. Die vertelde met een grote glimlach dat ze vond dat ik het ‘’goed’’ deed! Ik ga met hink-stap-sprongetjes vooruit en zoals ik gister ook al zei, is het lastig te zeggen hoelang het goed blijft gaan. De infecties liggen op de loer en het is oppassen dat ik niet ziek wordt. Wat ik wel zeker weet is dat ze mij de eerste week op de wereld in ieder geval niet meer afpakken ?. De arts vertelde dat ze blij was dat ik melk van mama zo goed om kan zetten in benzine om te groeien en dat een positieve 3^e echo van mijn hersentjes ervoor gezorgd heeft dat papa en mama zich daar voorlopig niet meer zorgen om hoeven te maken.

We gaan naar huis

Papa:
Aan alles komt een eind en zo ook ons verblijf in het UMCG. Je mag simpelweg niet langer dan 8 dagen blijven en dat geldt dus ook voor ons. We hadden de optie om voor onbepaalde tijd richting het Ronald McDonald huis te gaan. Die optie lonkte in het begin. Lekker dicht bij onze kleine man, weinig reistijd en in geval van calamiteit snel te plaatse. Waarom dan naar Franeker hoor ik je denken! Toen Kim en ik gisterochtend een gesprek hadden met iemand van maatschappelijk werk kwamen we tot het besef dat het enigste dat wij op dit moment voor onze Tigo kunnen doen; ‘’is zelf op de been blijven.’’ En waar kun je nou beter tot rust komen, voor jezelf zorgen en fit blijven dan op je eigen stek?! Reden genoeg om richting huis te gaan. De eerste rit van Groningen naar Franeker zal oneindig voelen en dat gevoel zal een plaatsje moeten krijgen.
We gaan ervoor zorgen dat we in het juiste ritme komen zodat, wanneer we bij Tigo zijn, we er ook ‘’echt’’ voor hem kunnen zijn.