Dag 3 & 4 van mijn avontuur

Vandaag is het feest, want de koning is jarig. Sterker nog, hij komt vandaag in Groningen om het te vieren. Hij komt niet in het ziekenhuis langs, maar dat is maar goed ook! Daar heb ik immers helemaal geen tijd voor. Vandaag is het namelijk ook feest voor papa, mama en mezelf. We gaan namelijk voor het eerst met elkaar knuffelen. Met de blote huid op de borst van papa of mama. Op IC neonatologie noemen ze dat buidelen, het beste medicijn dat er is als je het mij vraagt. Voor dit mooie moment kreeg ik zelfs een Koninklijke onderscheiding!
Vanaf nu mogen jullie me dappere Tigo noemen.

    

   

Verder is dag 3 van mijn avontuur in tegenstelling tot dag 1 & 2 redelijk rustig verlopen. Ik heb lekker geslapen en uitgerust van het buidelen en als ik honger had gaf ik gewoon een gil en kreeg ik van de verpleegster wat van de moedermelk die mama voor mij heeft gekolfd.
De arts waar papa & mama me hebben gesproken was tevreden en ik blijf hoe dan ook mijn best doen!

Op dag 4 begonnen we met het verschonen van mijn luier. De verpleegster hoopte een beetje meconium. Dat is een moeilijk woord voor de eerste ontlasting van een baby. Dat zou namelijk betekenen dat de moedermelk die ik krijg mooi door loopt vanuit mijn darmpjes. Maar helaas had ik alleen geplast! Plassen doe ik trouwen heel veel, misschien wel een beetje te veel en daardoor val ik wat af in gewicht. Om dit te compenseren geven ze me iets meer vocht via het infuus. Toen mijn papa & mama rond 09:30 op de IC kwamen, hebben ze samen met de verpleegster een klysma bij me gedaan. Hierdoor kon de grootste prop meconium uit mijn darmpjes worden gehaald en heb ik minder kans op krampjes.
Die klysma werkte trouwens heel goed!

Verder was dag 4 van mijn avontuur een dag met niet al te veel bijzonderheden. Ik heb nog wel wat extra bloed gekregen van die hele aardige donor. Dat moest omdat de ijzerwaardes in mijn bloed nog steeds wat laag waren. Tot slot kan ik vertellen dat ik af en toe nog wel wat ‘’dips’’ heb. Dat woord gebruiken ze als ik even vergeet dat ik zelf moet ademen. ‘’Maar ach, vergeten we allemaal niet wel eens wat ?!’’