Dag 1 & 2 van mijn avontuur

Daar lig je dan! Net op de wereld, weg van mama en direct allemaal toeters en bellen aan je lichaam. Gelukkig stond mijn papa naast me en hielp de artsen en verpleegsters om mij op mijn gemak te stellen. Hij knipte symbolisch nog een stukje van mijn navelstreng af en ik zag dat hij dat fantastisch vond! Mijn ademhaling kwam vrij snel op gang en daarmee zorgde ik ervoor dat ik niet zo’n vervelende dikke buis in mijn neus hoefde. Toen ook de infuusjes en andere hulpmiddelen waren aangesloten mocht ik eindelijk weer even terug naar mama. Welles waar in de couveuse, maar daar moest ik maar even aan wennen. Dat wordt tenslotte mijn huisje voor de komende weken.

Nadat we even met z’n drieën op de foto waren geweest ben ik verplaatst naar de IC neonatologie. Een plek waar nog meer vroeggeboren baby’s verblijven. De reis ernaar toe ging zo snel dat ik misschien ook nog wel een paar dingetjes vergeet te vertellen,
maar dat nemen jullie me vast niet kwalijk ?.

     

De eerste 18 uren van mijn avontuur waren met ups & downs. Ik deed goed mijn best om zelf te ademen en daar had ik niet een zo heel veel zuurstof bij nodig. Wat ik wel nodig had was antibiotica (uit voorzorg) en echt vocht om te kunnen plassen. Toen ik na een dag hard werken toch een klein beetje uitgeput begon te raken vonden de verpleegsters het tijd om mij te laten rusten. Ze besloten dat ik toch die stomme beademingsbuis in mijn neus moest. Maar ‘’zoals een oud voetbal legende altijd zei; ieder nadeel heeft zijn voordeel’’ Ze konden namelijk via datzelfde buisje het medicijn voor de rijping van mijn longetjes nog extra toedienen. Dit was immers niet goed ingewerkt toen ik nog in de buik zat! Wist je trouwens dat Johan Cruijff ook ooit geboren is op 25 april! ‘’dat kan geen toeval zijn toch’’.

Gedurende mijn eerste weken op de wereld zullen ze regelmatig testjes met me doen. 1 van de meest voorkomende testjes is het onderzoeken van mijn bloed. Resultaten van die onderzoekjes deel ik graag met jullie, zo ook die van woensdag de 26^e. Ze constateerden dat de ijzerwaarden in mijn bloed aan de lage kant waren. Omdat ik nog heel klein en jong ben, ben ik zelf nog niet in staat om dit te verbeteren. Hiervoor mocht ik dan ook een klein beetje bloed van een hele aardige donor gebruiken. Dat noemen ze een bloedtransfusie. Een anders onderzoek dat plaatsvond op de 26^e was een echo van mijn nog onrijpe hersentjes. Met die echo kunnen ze zien hoever de rijping al is en of er eventueel ook kleine bloedinkjes in de hersen zijn ontstaan tijdens de bevalling. Die bloedinkjes zijn niet net als bij grote mensen hersenbloedingen met ernstige gevolgen. Bij baby’s die net zo groot en oud als mij zijn stellen ze die bloedinkjes in 4 gradaties. In mijn geval was het een bloedinkje  van de minst erge gradatie en zal (zoals het nu lijkt) geen gevolgen hebben in de toekomst. Om dat bloedinkjes bij vroeggeboren baby’s zich nog wel kunnen ontwikkelen tot grotere bloedingen, wordt ik regelmatig gecontroleerd.

Tijdens de periode waarin ik op de beademingsapparatuur was aangesloten deed ik stiekem zelf ook af en toe nog wel eens mee met ademen. Aan het einde van de 2^e dag van mijn avontuur vonden de artsen en verpleegsters dat ik zo goed mijn best had gedaan, dat ze besloten om me van de beademing af te halen. Om het me nog wel iets makkelijker te maken zorgden ze ervoor dat er druk op mijn longetjes werd gehouden. Je moet het je zo voorstellen dat wanneer een grote sterke man een ballon opblaast, hij de eerste keer veel harder moet blazen dan de keren daarna… door druk op mijn longetjes te houden zorgen de artsen en verpleegsters ervoor dat ik niet iedere keer opnieuw een ballon hoef op te blazen,
maar dan ik de 1^e keer blazen mag over slaan! ‘’Goed geregeld toch ?!’’

En als je denk dat je alles hebt gehad, kwam ik er op het einde van de 2^e dag van mijn avontuur achter dat mijn papa & mama mij hadden geregistreerd bij de gemeente. Omdat ik niet thuis in Franeker was geboren, moest dit worden geregeld bij gemeente waar het UMCG zich bevindt. Je voelt hem al aankomen, ik ben nu officieel een Groninger… ‘’dat komt vast ook wel weer goed’’.