Op dezelfde voet verder....

Hoe fijn is het, dat ik jullie kan vertellen dat we vandaag op dezelfde voet verder zijn gegaan. Los van de kleine dipjes die ik af en toe nog heb, is iedereen tevreden over me. ‘’of hoe de verpleegsters mij noemen; een kleine topper’’. De twijfelachtige stijging in mijn gewicht blijkt te kloppen en daarmee staat er op het stoplicht, waar ik jullie eerder over vertelde, nog maar 1 rood vakje. Dat vakje is mijn leeftijd en daar komt woensdag verandering in. Dan telt mijn leventje 30 weken. Die weken tellen door tot 40 (dat zou de uitgerekende datum zijn geweest). Er zijn nog wel een aantal hobbels te nemen voordat ik uiteindelijk mag verhuizen naar MCL. Zo mag ik bijvoorbeeld maximaal 1 dipje per uur hebben en moet de ademhalingsondersteuning minimaal zijn.

Door de melk van mama wordt ik steeds sterker en dat oefenen papa, mama en ik ook iedere dag. We gaan me stapje vooruit en vandaag kwam daar het zuigreflex bij. De verpleegster merkte op dat ik mijn speen zelfstandig in mijn mond hield. (deze viel er eerst steeds uit). hieruit merkten ze op dat mijn zuigreflex in ontwikkeling is. Om te testen of het echt zo was kreeg ik een wattenstaafje met daarom wat melk van mama voor mijn neus en toen ik dat rook hapte ik ernaar ?. Ik begon er heerlijk op te sabbelen en ik vond het heerlijk! Terwijl ik op het wattenstaafje zoog, zorgde de verpleegster ervoor dat mijn voeding via de sonde werd toegediend. Op die manier leren ze mijn dat wanneer ik zuig, mijn maagje gevuld raakt. Met die voeding gaat het trouwens ook erg goed! Op dit moment krijg ik 12 porties van 17ml op een dag.